Walka

o

dobro:

Outdoor

dla

wszystkich"

Kolorado local była mało znana w 2018 roku, kiedy ogłosiła, że ma na celu stać się pierwszym transpłciowym sportowcem wspinającym się na Siedem Szczytów i wznoszącym flagę transową na najwyższym szczycie każdego kontynentu.

Doświadczona alpinistka wspinaczkańduje od większości swojego życia. Po swojej transformacji w 2016 roku cele osobiste Parisi zmieniły się w misję zmiany narracji dla społeczności trans w świecie outdooru.

„Poczułam się ostatecznie zepchnięta w cień i że straciłam mój głos poprzez moją transformację”, mówi Parisi. „Chciałam się podnieść ponad to, gdzie nie mogłam być zepchnięta w cień. Tutaj nie ma cienia. To jest miejsce, w którym chciałam powiedzieć: 'To ja. Jestem dumna.'”

Przez ostatnie cztery lata Parisi zdobyła szczyt Mount Kosciuszko w Australii, Mount Kilimanjaro w Tanzanii, Mount Elbrus w Rosji, Aconcagua w Argentynie i niedawno, Mount Vinson w Antarktyce. Teraz udaje się na przedostatnie wzniesienie w jej wyprawie na Siedem Szczytów: Denali.

W ciągu trzech męczących tygodni w tym miesiącu Parisi będzie próbowała zdobyć szczyt 6 190 m Alaski.

Dzieląc się swoją historią poprzez jej organizację non-profit, TranSmit 7 ↗, Parisi poświęciła swoje wysiłki na rzecz promowania praw osób transpłciowych, ze szczególnym uwzględnieniem dostępu do sportuTemat osób transpłciowych biorących udział w sporcie wyczynowym został w ostatnich latach przełożony na pierwszy plan, w związku z działaniami niektórych organizacji o wysokim profilu oraz liderów rządowych, ograniczającymi dostęp do zawodów sportowych i programów atletycznych.

Wytyczne dotyczące udziału w sporcie różnią się znacząco, a badania mające wpłynąć na podejmowanie decyzji na najwyższym szczeblu są ograniczone. Wynika to głównie z faktu, że tak niewielu jest sportowców transpłciowych w sferze sportowej na poziomie wyczynowym.

Wysiłki Parisi w celu stania na najwyższym szczycie każdego kontynentu podkreślają bariery, z jakimi nadal boryka się społeczność transpłciowa na arenie sportowej, nawet w przypadku indywidualnych dążeń.

Duża ilość energii politycznej jest inwestowana w tłumienie bardzo małej mniejszości. Odciągamy dzieci od spędzania czasu na świeżym powietrzu i przegapimy szansę na nawiązanie sojuszu z osobami, które będą chronić i dbać o te obszary w przyszłości.”

Parisi twierdzi, że to zadanie innych społeczności związanych z outdoorem, aby zaangażować młodszą generację i stworzyć bezpieczną przestrzeń dla wszystkich.

“Mam nadzieję, że mogę stanowić małe połączenie, które pozwoli ludziom połączyć się z tym miejscem, dla dobra ich zdrowia i dla dobra tego miejsca.

“Naprawdę wierzę, że ostatecznie, gdy skończą się sporty akademickie, igrzyska olimpijskie, zwycięstwa i podiumy, to co sport zostawia nam to prawo i zdolność do wyjścia na tereny publiczne, wzięcia głębokiego oddechu i cieszenia się korzyściami zdrowotnymi płynącymi z przebywania na łonie natury i uczestnictwa w tych aktywnościach.”

To jest pogląd, z którym zgadza się wiele organizacji sportowych na najwyższym poziomie, w tym Międzynarodowy Komitet Olimpijski, który wpisał do swojej karty, że "uprawianie sportu jest prawem człowieka".

Parisi ma nadzieję, że podzielenie się swoją historią pomoże innym osobom z społeczności LGBTQ przejąć kontrolę nad swoją własną narracją, tworząc przestrzeń na zewnątrz dla wszystkich.

"Nie miałam widocznego wzorca do naśladowania, gdy miałam 12, 13, 14 lat," mówi. "Poczułam się samotna i zaszufladkowana. Nie myślałam, że istnieje możliwość wyjścia z ukrycia.

"Powodem, dla którego chcę podzielić się swoją historią, jest to, że wiem, że o drugiej w nocy, ktoś, kto czuje się zaszufladkowany, samotny i ogólnie nie akceptowany przez społeczeństwo, znajdzie moją historię i powie: „to jest narracja transpłciowa, i dobrze o niej rozmawiać, i nie jestem inny, i nie muszę tłumić tego, kim jestem"